Na to pytanie odpowiedź poznamy dopiero pod koniec. I dobrze. Muszę przyznać, że dobrze
się bawiłem wracając do Uśpionego Obozu. Reżyser pierwszej części milczał przez ponad
dwie dekady i w końcu powrócił za kamerę. Efekt jest doprawdy ujmujący. O ile pierwsza
część była obskurna i, być może przez niski budżet, zalatywała latami 70 tymi, o tyle
ostatnia odsłona, choć powstała w 2011 roku, mocno zalatuje latami 90 tymi. I to jest piękne.
Budżet dopisał wystarczająco, żeby realizacja przebiegła dość gładko, ale zarazem nie był
zbyt duży, dzięki czemu „RtSC” posiada specyficzny klimat slasherów klasy B i nie razi
efekciarstwem. Wszyscy bohaterowie wyglądają, jakby ich żywcem wywlec z lat 90 tych,
a pomimo braku aktorskiego doświadczenia wypadają w swoich rolach przekonująco. Na
dodatek nastolatków grają tu nastolatki, a nie 25-latkowie. Mi osobiście przypomniały się
czasy obozów, na które sam jeździłem właśnie pod koniec lat 90 tych. Ataki zabójcy są
całkiem fajnie nakręcony, a sposoby uśmiercania różnorodne i wystarczająco krwiste.
Oglądało się to naprawdę bardzo dobrze. Udana próba wskrzeszenia slasherów lat 80
tych. Liczę na kolejną część, albo jakiś inny slasher od Roberta Hiltzika.